Zoals de titel al verklapt heeft, zitten we nu niet in de leukste periode sinds we naar Piesendorf geëmigreerd zijn. Het slopen zit er grotendeels op en na lang wachten zijn uiteindelijk de eerste bouwlui aan de slag gegaan… Dat hebben we dus even flink onderschat, 5 dagen in de week tussen de 5 en de 10 vreemde lui in je huis die veel lawaai maken, roken in het huis en er verder gewoon een enorme bende van maken. In principe niet veel erger dus dan 2 kinderen in huis, maar nu hebben we 2 kinderen in huis + al die werklui. Dubbelop dus!

Om de werklui niet al te veel tekort te doen, ik moet zeggen dat ze hard werken en na één week zijn de eerste nieuwe waterleidingen, toiletten en elektraleidingen zichtbaar en zijn alle radiatoren verwijderd. Vooral nog hak-, breek- en sloopwerk om ervoor te zorgen dat alle leidingen straks compleet vernieuwd zijn. Noodzakelijk, maar ook stoffig, vervelend, langdurig en daarmee duur werk.

Over duur gesproken, de bouwkundige van dienst van de gemeente Zell am See, ik gok met een LOI-cursus bouwkunde op zak, heeft in al zijn wijsheid besloten dat ons oude trappenhuis niet voldoet en dat er dus een nieuw trappenhuis gebouwd moet worden. Auw, met een hoofdletter A, voor de portemonnee, want dit is een aanslag op het budget. Aangezien we het huis al ongeveer compleet af hebben gebroken is er geen weg meer terug, dus gaan we met dit kleine probleempje om als met alle andere kleine probleempjes: Dat lossen we gewoon op en we gaan vol goede moed verder. Vol goede moed zeker, maar het veroorzaakt ook voor het eerst de eerder genoemde stress en spanning, want meer van dit soort tegenslagen kunnen we budgettechnisch gezien echt niet gebruiken.

Ook het wonen op een bouwplaats begint z’n tol te eisen. Niet dat het stof , de herrie en de rook zo erg zijn, daar waren we aan gewend. Wat wel vervelend is, is het totale gebrek aan privacy met al die werklui over de vloer. We zijn er dus ernstig over aan het denken om even een maandje ons heil ergens anders te gaan zoeken, zodat we ook een beetje rust en privacy krijgen. Iemand nog tips?

Gelukkig hebben we zwart op wit staan, voor wat het waard is, dat we eind juni een volledig gerenoveerd appartementenhuis tot onze beschikking krijgen, dus die korte tijd zingen we sowieso wel uit. Appartementen met gloednieuwe badkamers, keukens en meubels. Een grote ski- en fietsenberging, een gezellige bar, een (binnen)speelplek voor de kinderen en onze gemütliche Kellerbar. Alles om het onze toekomstige gasten naar de zin te maken en daarmee ons leven de draai te kunnen geven die we vooraf bedacht hadden.

We zijn hier nu inmiddels alweer ruim 6 maanden, en mogen wel zeggen dat:
- het waarmaken van dromen niet altijd even gemakkelijk gaat
- kinderen inderdaad snel een taal oppikken
- stress er helaas bij hoort
- skiën nog altijd geweldig is
- we nog wel even doorgaan met skiën
- we al 4 weken prachtig droog weer hebben gehad en dat het nu, midden april, gewoon weer sneeuwt in het dorp
- we vol goede moed de laatste 2,5 maand ingaan
- we een geweldig appartementenhuis krijgen
- Booking.com ons al veel boekingen heeft opgeleverd
- iedereen die van plan is om ons de komende tijd te bezoeken, snel moet gaan boeken, want de reserveringen stromen binnen

Rectificatie

Ter afsluiting nog even dit, in blog 4 heb ik mijn buurman Hans ervan beticht ons te trakteren op goedkope Prosecco. Gisteren was ik echter even bij Hansie Hansie op bezoek en daar heeft hij me een rondleiding gegeven door z’n huis, inclusief z’n kelder (nee, niet zo’n Oostenrijkse kelder) waar hij een volledig ingerichte wijnkelder heeft gebouwd, voorzien van alle gemakken en vooral ook voorzien van mooie wijnen en Prosecco. Hans, mijn oprechte excuses!